Ομιλία ΓΓ ΥΔΔΑΔ
Αετός Τριφυλίας
11-9-2011
«Συντοπίτες και συντοπίτισσες,
Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι σήμερα εδώ, ανάμεσά σας, στα ιερά χώματα του μαρτυρικού Αετού. Προσωπικά, σαν Έλληνας αλλά και σαν Μεσσήνιος, αισθάνομαι διπλή περηφάνια για τους ανθρώπους που κάποτε, όχι και τόσο παλιά, θυσιάστηκαν στο βωμό ενός παρανοϊκού πολέμου και μιας καταστροφικής ξένης Κατοχής.
Τόποι σαν τον Αετό στέκουν διαχρονικά τεκμήρια της εξωφρενικής ανθρώπινης μισαλλοδοξίας και της άκριτης, ωμής βίας. Η ιστορία του ηρωικού αυτού χωριού, σημαδεύτηκε ανεξίτηλα με το αθώο αίμα των κατοίκων του, το μαύρο εκείνο Σάββατο του ’43. Άνθρωποι που έζησαν και δημιούργησαν εδώ με τα λιγοστά τους μέσα, αφανίστηκαν σε λίγες μόνον ώρες, μπροστά στις στάχτες των βομβαρδισμένων και πυρπολημένων σπιτιών τους. Οι Αετοβουναίοι πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος στο όνομα της αντίστασης και της ελευθερίας. Οι μνήμες της τραγωδίας επιζούν ακόμη στα παιδιά και στα εγγόνια των αδικοχαμένων ηρώων αλλά και σε κάθε γερασμένο κτίριο του περήφανου χωριού, σιωπηλοί μάρτυρες της καταστροφής και της ερήμωσης που τη διαδέχτηκε.
Εξήντα οκτώ χρόνια μετά τη φωτιά του πολέμου, μερικές εκατοντάδες ψυχές κρατούν ακόμη μέσα τους τη ζωντάνια και τη ζεστασιά του όμορφου αυτού χωριού. Δεν λησμονούν το παρελθόν και τις αιματοβαμμένες του σελίδες, κοιτούν όμως μπροστά, με την έμπειρη ματιά της Ιστορίας. Σήμερα μοιραζόμαστε όλοι τη θλίψη τους για εκείνους που έφυγαν άδικα αλλά και την αισιοδοξία τους, την ίδια εκείνη αισιοδοξία που μας εμπνέει η ιστορία του Αετού, ενός μικρού ορεινού χωριού που στέκει ακόμη όρθιο, σε πείσμα των καιρών και της αδυσώπητης τύχης που του επιφύλαξε η μοίρα.
Το μήνυμα που στέλνει σήμερα ο υπερήφανος τούτος «τόπος απροσκυνήτων», όπως τον αποκαλεί ο ποιητής, δεν περιορίζεται στις γειτονιές του. Ξεπερνά τα επιβλητικά κατάφυτα βουνά που τον κυκλώνουν και αποκτά τη διάσταση που του αναλογεί και του πρέπει. Η δραματική αφήγηση του Αετού διδάσκει την Ελλάδα το μάθημα Ιστορίας που ξέχασε.
Σε καιρούς δύσκολους για την πατρίδα, σε μέρες που δοκιμάζονται, γι’ άλλη μια φορά στη μακραίωνη ιστορία αυτού του τόπου, οι αντοχές μας, τα ανακλαστικά και οι ικανότητες του λαού μας, ιστορίες σαν και τούτη του Αετού έρχονται να μας θυμίσουν ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και τι έχουμε καταφέρει.
Κι αν σήμερα ο φόβος δεν φορά χακί στολή και μπότες αλλά κρύβεται σε σκληρούς κι απρόσωπους αριθμούς, η αλήθεια έρχεται ξανά εμπρός μας: τούτος ο λαός κι αυτός ο τόπος κρύβουν μέσα τους τη δύναμη και τη θέληση να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, να διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος και να χτίσουν από την αρχή αν χρειαστεί. Το χρωστάμε σε μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας, το χρωστάμε σε κείνους που έφυγαν κάποτε για μια ελεύθερη και δυνατή Ελλάδα.
Ευχαριστώ πολύ».